Ölmeden güzel şeyler bırakın.
“Dünya fanidir” klişesine inananlardan mısınız? Bu görüyü silme vakti geldi de geçti bile. Ölümsüz olmak, ab-ı hayattan yudumlamak elbette insanın tercihine bağlı olan bir seçimdir. Belki de doğru olan “dünyanız neden ibarettir” sorusuna verilecek olan yanıttır. Dünyaya yaşamak için gelmiş gibi yaşarsanız hiçbir değer taşımıyorsunuz demektir. Sadece öylesine gelip geçmekten ibaret olsaydı bu dünya, gölgeden farklı olmazdınız.
Şimdi, gerçeğe dokunma zamanıdır. Öylesine yaşayıp gölgelerimizin oyunlarını sergilediği bu ölümlü platformda gölgeden sıyrılıp gerçeğe bürünme vaktidir.
Yapılan herhangi bir işte var olmanızın nedenini açıklayabiliyorsanız ancak o zaman varsınız. Amacınızın olmadığı yerde güneşler size değmiş, yıldızlar parlamış, yeller yüzünüze değmiş, kalpler çarpmış ne fayda!
Köklerinizi salın her yere. Dünyaları aşın, karışın Evren’e. Kaybolduğunuzu sandığınız anda ruhunuzla, özünüzle kökleşin. En ince fikirlerle kalınlaşsın özünüz.
Tohum olun, fidanlaşın.
Fidan olun, ağaçlaşın.
Ve kökünüz sarsın birçok ruhu, fikri. Orman olun, nefes verin her cana.
Bunu bir şekilde yapabilirsiniz. Kah harflerle kah ezgilerle kah sözlerle ama hep özlerle…
Şiirlerle, öykülerle, şarkılarla, enstrümanla, resimlerle… Kökünüzü salın, dallarınız uzasın, yapraklarınız hayat sunsun.
Ölmeden güzel şeyler bırakın.
Bazen aşkla bazen şevkle bazen tutkuyla bazen acıyla bazen sızıyla ama bırakın işte. İyi bir şekilde anılmak için değil, aydınlığa açılan pencerenin kulpundan tutabilmek için.
Hiçbirine zamanınızın, yeteneğinizin ve fırsatınız olmadığını mı düşünüyorsunuz? Fidan dikin örneğin. Diktikten sonra da unutun gitsin. Kökleri toprağı ve yerin altındaki canlıları, yaprakları yerin üstündekileri doyursun. Gölgesinde nefes alsın canlar, yaprağında ruh bulsun. Ama yapın bir şeyler. Hiçbir şey ummadan ama her şeyi değiştirebileceğinizi düşünerek.
Ölmeden güzel şeyler bırakın.
