Gözlerine Sürme Çekilmiş Çocuk
byİnsan toprak ve çamurdan. İnsan bedenden ve duygudan. İnsan hüzün ve umut ipliğiyle örülmüş bir melamet hırkası. İnsan söylenmesi en zor türkü. Notası dert…
İnsan toprak ve çamurdan. İnsan bedenden ve duygudan. İnsan hüzün ve umut ipliğiyle örülmüş bir melamet hırkası. İnsan söylenmesi en zor türkü. Notası dert…
Uzak, dingin bir rüyadan uyanırcasına, huzur dolu bir mevsim. Mevsim adının soluk kaldığı nefis bir bahar. Bahara uzak, kışa yakın ruhum. Öylece söylenemeden kalmış…
Yaşam, bir tren yolculuğuna benziyor. Geçilen her bir durakta ardında sararmış bozarmış alacalı yapraklar bırakıyorsun. “İnsan ne tuhaf bir varlık” deyip Yaradan’a sığınıp sığınmama…
Öyle dolu hisleriniz vardır ki; anlatamazsınız. O kadar bilgi dağarcığınız vardır ki; kelime bulamazsınız. Öyle güzel ağlarsınız ki; hiçbir harf gözyaşınızı anlatamaz. Ruh tınınızı…
– “Bekçiler! Bekçiler!” “Kim bu içeriye girmeye çalışıp da beni huzursuz eden?” “Neden durdurmuyorsunuz?” Bir Yeşilçam filminin sıradan bir sahnesi gibiydi. Bir gün içerisinde…