Yaşamım boyunca canımı acıtan ne olduysa hepsi de geçip gitti. Yakar bir yerleri izi kalır sanmıştım, uyumadığım da oldu bitmez sanmıştım, boğazımda düğümlenir de inmez sanmıştım ne varsa, olmadı… Olmuyor, dönüp baktığım zaman geçmişe tatlı da yoktu cebimde, acı da yoktu yüreğimde. Oysa ne ruhsuz ne de duygusu olmayan biriydim…
Yüreğimi değil, aklımı ve yeteneklerimi beğeniyor, oysa her şeyin kaymağı yürektir; tüm gücün, tüm mutluluğun, tüm kaderin. Ah, benim bildiklerimi herkes bilebilir ama yüreğimdir yalnızca bana ait olan. Genç Werther’in Acıları, Johann Wolfgang von Goethe
İnsana hayatı kolay ve zor eden yine insandır. Kolay edene sarılmak ister her yürek sımsıkı. Hayatı zor edenden de kaçabilen şanslıdır elbet. Bazen kavgaya bile mecalin kalmaz bir köşede sinip susarsın. Ben de çoğu zaman yüreğimi kapatır sessiz bir odaya; çocuk suskunluğunda beklerim nazlıca.
Yüreğime hasta bir çocuğa bakar gibi bakıyorum. Her istediğine izin veriyorum. Genç Werther’in Acıları, Johann Wolfgang von Goethe
Tabii ki insan başını kaldırmalı acısa da her yanı. Sadece kendinde dahi olsan durdurabilmeli hayatı ya da sıfırlamalı dünyasını. Ne hassas olmaya vakti var ruhların ne de için için ağlamaya, hayat akıyor günlerdir yağan yağmurdan sonra coşan ırmak misali.
Karşı konmaz yazgıya boyun eğmemizi bekleyen insanlara dayanamıyorum. Genç Werther’in Acıları, Johann Wolfgang von Goethe
“Acılar sürmez zaman en güzel çare…” der sevdiğim bir şarkı ama hiçbir reçetede yazmaz zamanın ilaç olduğu. Zamana bırakmalı taşırmamak için gönlümüzü, zamana bırakmalı eksik kalan gözyaşlarımızı ve zamana bırakmalı zamansız olanları yok olmamak uğruna.
Sevince, kedere, acılara ancak belli bir dereceye dek dayanabilir ve o derece aşılırsa, insan yok olur. Genç Werther’in Acıları, Johann Wolfgang von Goethe