Ölüm mutluluk getirir mi? Yaşanana göre ve yaşayana göre boşluktur, ölümün içi… Cennet ve cehennemle doldurulan bir boşluk. Nereden bileceksiniz ki siz? Hiç ölmediniz ki! Siz doğumu var olmak sanıp, ölümü bir göç sandınız. Tanımlarınız tanımaya yaklaşsa da yaşamadan tanıyamazdınız ki? Neyi, tanıdınız ki yaşamadan! Düşünsenize ölümü nasıl yaşadığımızı paylaşamayacağız, yaşayanlar bilecek bunu…
Biz seninle konuşacağız ve sen geldiğin için ağlayacaksın burada, onlar da orada. Yanımıza geldiğin için ağlayacaklar ve yanımıza döndüğün için sevineceksin 40 gün sonra… Üstelik toprağın altına çağrılanların, melek taşır canını. O yüzden annen senin için hep bir melekti o yüzden.
Mesela bir aslanın dişlerinde bir ceylan ölmüyor sanki, bir kuşun gagasında bir solucan ölmüyor, toprağın altındaki köstebek ölü değil sanki. Ama insan ölüyor. Fakat birkaç tanıdığıyla ölüyor.
Bir köstebek, bir yılan, bir kartal, bir yunus, bir kedi, bir köpek, layık mıydı ki bu kayıtsızlığa, doğsan ne olur ölsen ne olur diyor güneş, hala tanrının en genç yavrusu.