Kar, koca yükten kurtulup tek tek süzülerek hafif rüzgârın keyfiyle inip toprakla buluşur, tıpkı insan gibi. Her fani uzun yolculuktan gelirde yapayalnız kalır garip dünyada. Kar bile ne yapacağını bilir, amacının derdine koşar erir ve damla damla akar da insan bu kendini ve yaşamı tanıması yıllar alır.
Peki ya kendini korumak konusunda kar kadar olabilir miyiz? Asla. Çünkü onun her zaman birden fazla planı vardır. Bizler ki hiç o kadar akışkan veya sert olamayız. Olmalıyız ama, yoksa çok savuruyor bizi istediği yöne rüzgâr, fırtına…
Çöl ve deniz, kitapların uzak masallarıydı ama kar alınyazımızdı. Şükrü Erbaş
Karın en sevdiğim yanı birleştiklerinde veya toplandıklarında sımsıkı olmaları. Peki ya hangi insan ne kadar dayanır birlikte olmaya, dirençli durmaya.
Evet kış bastıracak; ayazlar kar fırtınaları çıkacak. Ama sonunda gelecek olan yine bahardır. Cengiz Aytmatov
Soğuk olan havaydı, kar sımsıcak tutar kendini de bizi de, dokunmasını bilene. Verdiği neşe, bıraktığı güler yüzlü anıları hangi güneş eritir.
Kar yağıyor, belirsizlik yüklü taneleriyle. Ahmet Ümit
Son olarak, ben yağmasını hep istediğim karın bir öğretmen olarak tatil getirmesinden hiç hoşnut değilim. Ben iş seven, meşgalemizle hayata tutunduğumuza inanan ve mesleğimizi hakkıyla devam ettirmeye çalışan sade bir adamım. Yüzümüzü ekşitecek kadar soğuk getirmeyen, birine fırlattığımızda da güzel gülümsemeler bırakan karların yağması dileğiyle…
