Geçmişe dönüp baktığımda fena bir okul hayatım olmadı. Tabii her şey de mükemmel geçmedi dirsek çürütülen okul sıralarında. Birçok iyi, iyi olmayan anı var ve bu konuda kendimi şanslı hissediyorum.
Özlem duyduğumuz doksanların başında da ilkokulumda zorba çocuklar her zamanki gibi çoktu. Durmadan defter, kitap, kağıt çekiştirenler… Vurup vurup oyun adı altında kaybolup kaçanlar. Gürültü patırtı çıkaranlar ve başkalarına suç atanlar… Buna benzer hem çocuksu hem de başkalarında iz bırakabilecek türlü tavırlar… Evet, kendi mesleğimden ve çocukluğumdan biliyorum ki birçok çocukta tahmin bile edemeyeceğimiz etkiler ve yaralar bırakmakta bu saydıklarım ve daha niceleri…
İyi, çalışkan ve sesi yeterince çıkamayan güzel çocuklar, zorbalığa daha çok maruz kalıyorlar. Öğretmenlerimiz de türlü ödül, ceza yöntemleri denerdi iki tarafı da daha fazla üzmemek adına ama her şeye yetişmek ne mümkün. Aynı şeyler bugün de farklı boyutlarda devam ediyor gibi.
Kendinize iyi şeyler telkin ederseniz, kötü olanlar yok olur. Joseph Murphy
Bir klişe söz vardır “sonunda mutlaka iyiler kazanır” diye. Bu konuda farklı fikirlerim olsa da iyiler sonunda kazanır mı bilemem, bildiğim bir şey var ki o da kötülerin her zaman kaybettiğidir. Kötüler; gülen yüzlerini, iyi insanları, zamanı, umutlu yarınları ve ağız tatlarını kaybederler, bunları da zaman geçtiğinde fark ederler. Pişman olup dönmek de mümkün değil.
İyi şeyler birdenbire olur bu kadar bekletmez insanı. Oğuz Atay
İyi şeyler birdenbire olur ama iyi insan olmak zaman ve emek ister. Her ne pahasına olursa olsun iyi olmayı tercih edenlere selam olsun.
Seni, anlatabilmek seni. İyi çocuklara, kahramanlara. Ahmet Arif
