Zamanın İçin Sakla(n)

Yazar Hakkında: Cemil Er

Zamanın İçin Sakla(n)

Kış geldi. Sadece kış mı?.. Gün doğumundan batımına kadar gözlemlenecek imgeler… Gözünü...
Devamını Oku

Kış geldi. Sadece kış mı?.. Gün doğumundan batımına kadar gözlemlenecek imgeler… Gözünü açıyorsun; kendi sıcaklığına sarıldıktan bir süre sonra kalkıp bakarsın pencere buğulanmış, uzakta bir sis, ölüyor ışık çiy damlaları içinde, dallar parıldıyor… O an, yumuşak ve ıslak bir yaşamın zihnine çağırdığı imgelere sarılasın gelir. Hayal etmek ve biraz da kış sanki içimizdeki şiirselliği hatırlatan. Özellikle de bir şair bu şiirsellikle doymak ve doğmak ister; ruhunun açlığını doyasıya karşılamak için derin, düşünceli bakar durur biçimlere. Pek az bırakır sarıldığı sözcüklerin sıcaklığını; onunla dokunur penceresinin ardındaki yaşama. Onunla ıslanır, üşür, korkar… Eline, yüzüne duyguların yenilenmiş tatları bulaşır.

Kış geldi. Özünü çekmiş ağaçlar. İnce, zayıf dalları sanki bir slogan fısıldıyor gibi: “Zamanın için sakla(n).” Kim için diyor bunu? Sorgulama sakın! Çünkü bazen imgelerin anlaşılmaya ihtiyacı olmaz. Çağrıştırdığını hissettirmesi için yeterlidir. Hatırla, ne diyordu, Neruda: “Şiir açıklanınca sıradanlaşır, onu açıklamaktan daha iyisi ortaya çıkardığı duyguların tecrübe edilmesidir.” Belki de üstüne tüneyen kumruyu uyarıyor dal. “Git buradan ve seni bahara hazırlayacak daha güvenli bir yerde güneşlen.” Ya da beni uyarıyor. Biliyor mu izlendiğini? Bilemiyorum… Aslında böylesi bir çağda anlamlı, iyi de diyor: “Zamanın için sakla(n).” Peki, ne için saklanmalı ve neyi saklamalı? Aklıma şiirden başka bir cevap gelmiyor. Şiirini sakla sanatın tekelcileri ve kulislerinden, kibir ve sadece kendini dinleyip sevenlerinin değerlerine karşı susanlardan. Ne yuvarlak sözler bunlar! Bir daldan neden düşüncelerini esirgiyorsun? Açık seçik anlat ona da içine düştüğümüz ve içinde kaybolduğumuz ‘açlık’ deryasını.

Kış geldi. Aklımı yitirmeye başlıyorum diye değil bu zırvalıklar, aydınlanmış gibi hissettiğimden; kendime dönerek dem tuttuğum düşüncelerden. İnsanlık olarak tüm meselemiz aslında,

Açlık = Besin + Yücelim

Bu denklemi ehlileştirmek lazım sevgili ağaç. Ama nasıl? Çünkü açlıklarımızı oluşturan bu iki unsurdan hangisi artar veya azalırsa dengemizi şaşırıyor, yoldan çıkıyoruz.

…..

…..

 

Kış geldi.

Geçenlerde zeytini budamıştım

Kuş gibi oldu

Korkuyorum uyandığında

bir buluta iltica etmesinden.

Sus, yüreğim sus

Ürkütme kederine saklanmış

sarıldığın ülkeyi.

1
1
Bu içeriğin etiketleri
, , , , ,
Yazar Hakkında: Cemil Er

Zamanın İçin Sakla(n)

Kış geldi. Sadece kış mı?.. Gün doğumundan batımına kadar gözlemlenecek imgeler… Gözünü...
Devamını Oku

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir