Yazı görünür, kelimeler konuşur. Lâkin zihinde bulur yankısını. Afili kelimelerin yavanlığını tek bir notanın, tek bir vurgunun ve kısa bir tonun içindeki binlerce duyguya değişmeli insan.
İnsan olmak ortak olmaktır biraz da. Farklı olmanın yanı sıra benzerliği de içinde barındırmaktır. Bu benzerliklerde ortaklığın farkına varmak ve dünyanın ıssızlığında sükûn bulmaktır. Farklılığın soğuk rüzgârlarında sıcak bir yurda sığınmaktır.
Benzerlikler de çeşit çeşittir. Amaçların ve hırsların benzerliği, bencilliklerin ve oyunların aynılığı, zafiyetlerin ve kusurların ortaklığı, yalnızlıkların ve sessizliklerin benzerliği, derinliklerin ve kalplerin ortaklıkları, kelimelerin ve ruhların aşinalığı…
Farklı görünen fakat asgari düzeyden daha çok benzerliğe sahip insanlar kendilerini bir arada tutacak olan görünmez bir kuvvet tarafından çekilirler birbirlerine. Bazıları ise ekseriyetle uzak durur birbirinden, bazen tam olarak nedenini bilemeden bazen de bildiklerini afili kelimelere dökememekten.
Nihayetinde insanlar grup gruptur. Ve daimi bir yolculuk halinde olan insan, herkes için ortak olan nihai durak haricinde hakiki yerini bulana dek; aramalı, düşünmeli, tanımaya ve anlamaya çalışmalıdır.
