Müjde Mevsimi

Yazar Hakkında: Sibel GÜLTEKİN

Başkaları

Kaldı geride… Ruhun en derin yerine açılan pencereler, sızan güneş, görünen tebessüm....
Devamını Oku

Sadece kalbinle kendine yön verdiğin ve başka bir pusulanın olmadığı bir yolculuktaydın. Ne yokuşlar, ne düzlükler, ne mevsimler gördün; geçtin içlerinden. Nefesin kesildi ama korkmadın bir an bile. Koşar adım yok oluşun ilan edileceği törene doğru ilerledin hep.

Oysa görünce zamanı gelmiş bir meyveyi dalında ya da henüz açmış bir çiçeği hangi mevsimde olduğunu anlamak gerekmez miydi? Hayatta öylece kör misali yürümek kendimize haksızlık değil miydi?

Hani kıştan geçerken onun bahar olduğuna inandırınca kendini , kangren olacak olmana bile aldırmadan tutsan da bir eli gerçek değişecek miydi? Yoksa en büyük sürprizi yolun en sonunda saklayan hayat eninde sonunda seninle yüzleşecek miydi?

Kurgular var, kaçılmaz bazen. Kalpten gelenler ya da kalbe kolay gelenler. Bir terazi var kendini tarttığın; bazen ciddiye alıp bazen hiç oralı olmadığın. Sunduğunda hayat sana olması gerekeni, bunu görüp selamlamayıp pusulan bile olmayan yolda hızını kesmeden yürüyorsan en yakın istasyona doğru, bekleme hiç güzel yolculuklar trenini.

Peki şimdi hep karamsar olma vakti mi? Tam tersi gösterilen onca sabır boşa gitmemeli. Yanlış bile olsa geçilen mevsimler, duraklar ve dahi sığınaklar başını gökyüzüne kaldırıp başka yönler tayin etmeli. Hep ezberden gittiğini yıkmak, her daim sadece kalpten yaptığına ise bir kez daha dönüp bakmak. Kendine, aynadaki suretine yabancılaştıysan önce onunla barışmak.. Kalkıp gitme isteğine kimseyi değil önce kendini ikna etmek ve yolculuğunda en çok kendi yanında olmak. Olmalısın ki yol arkadaşın seni bulduğunda mevsimlerin kafasını karıştırmasın, gün gibi açık olsun senin hangi mevsimde olduğun. İç ısıtan bir yaz gününde misin yoksa soğuklarında üşütecek kışın ortasında mısın? Beraber gelip geçmek isteyecek mi o kışı seninle ve yaz güneşi yaklaşırken beraber selamlamak isteyecek misin manzarayı bu adımların sahibiyle.

Bir aşk, bir sızı, bir suret tam içine akmalı. Ve bu kez buna kör bakmamalı. Saklarken derininde biten hikayeden kalan ‘paydos’ları, şayet ölmediysen belki de en güzel hikayen henüz başlamadı umuduyla yola koyulmalı. Pusulan yine kalbin merak etme, ama gözlerin yönünü, tenin hangi mevsimde olduğunu söyleyecek sana. Yanlış mevsimde, yanlış coğrafyada yanlış yerlerden gelmiş olmanın yükü kalmayacak omuzlarında. Tam tersine dilinde mevsiminde yediğin meyvenin tadı, saçlarında zamanında açmış en güzel çiçekler ve karşında doğru istasyonda doğru zamanda bulunduğunu anladığın anın müjdesi güneş gibi parlamalı.

Bu içeriğin etiketleri
, , , , , , ,
Yazar Hakkında: Sibel GÜLTEKİN

Başkaları

Kaldı geride… Ruhun en derin yerine açılan pencereler, sızan güneş, görünen tebessüm....
Devamını Oku

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir