Başlangıçların umudu işaretlediği yerdeyim…İçimde açılmayı bekleyen binbir pencere… Ruhum kendime dar ,zihnim karmakarışık…Kalemim titrek ve acemi…Epeydir söylenmeden kalan sözler;biraz kırgın, biraz ürkek…
Bu bir başlangıç yazısı…
Aslında başlangıçlar yalnızlığa adanmış her söz için birer kör nokta. Her başlangıç sonu belirsiz bir macera;korkak ve esir cümleler için…Oysa kendi içinde yanan ve sonra sessizce sönen bir fikirden daha fenası ne olabilir ki?
İşte bu yüzden-içimdeki tüm tezatlara rağmen-bu başlangıç..Biraz da umuda olan inancımı tazelemek adına.Şair diyor ya :“Allah’tan pencereler açmışlar içi sıkılan evlere…”Herkesin gönlünde aydınlık pencereler açılması temennisiyle…
