Aynalarda yaşlanmış bir yüz…
Ancak aynalara baktığında yüzündeki çizgileri görebilen bir adamın hikayesidir bu. Ne yaşarken çizgilerin esiridir ne de yaş aldığını kabullenen biri.
Aynı yaşta olan bireylerin çizgilerinde değişiklerin olması kaçınılmazdır. Bunu genlere bağlamak pek tabii ki mümkündür fakat en büyük gösterge yaşanmışlıktır. Her çizgide bir yaşanmışlık, bir savaş vardır.
Yüzdeki çizgilere çarelerin bulunduğu günümüz dünyasında yürekteki çizgilerin çaresini bulmak ne derece mümkün? Terapiler, ibadetler, ruh yenileme seansları gibi faaliyetlerin buna çare olacağı düşünülse de ütülenip çizgisi kaybolan bir yürek, aynı hatalara düşmeyecek mi? Bırakınız; yüreğiniz de kırık, çizik ve yanık kalsın ki epik olabilsin. Bu durumu, acıya talip olmak değil acıdan da beslenmesini bilebilmek olarak değerlendirmek gerekir. Hafızası silinmiş bir yürek aynı çukurlara düştüğünde keşfedilmeyi bekleyen ve “beyin” denen varlık, yine insanı suçlamayacak mı? Oysa yürekteki yaraları birleştirerek bir top yapıp düşmanın üzerine saldırmakta değil midir marifet?
Çizgilerinize düşman olmayın. Yüzdeki ve yürekteki çizgilerle beslenin. Ruhun belki de en büyük besin kaynağı olan kırık, çizik ve yanıklar sizlere siz olmanız için büyük bir fırsat değil de nedir? Yaşadıklarınızı, savaşlarınızı, mağlubiyet ve galibiyetlerinizi unutmayın. Ve göreceksiniz ki düz olan yürekteki ve buna bağlı olarak yüzdeki çizgiler eskisi kadar hızlı ilerlemeyecektir.
