Fakat Ahmet abi, bu derin bir acı
Hayatta tanıdığım aynı isimden üç kişi intihar etti, sorun nerede bulamıyorum.
Biri Çukurova’nın ortasında diğeri Ankara’nın kucağında.
Gidenler de hep geri gelmemek üzere gidiyor Ahmet abi.
Ne olacak bizim bu halimiz?
Hasret de yorulur mu be abi, söyle bana
İntihar hiç eskimiyor memleketin kucağında.
İhtiyarlar gitmiyor, onlar gidiyor
Bir gün ben de gideceğim ama o koğuşta yatmam abi
Yanıma bir defter bir kalem alırım, onları konuştururum.
Bilir misin Ahmet abi, defterle kalem hiç gitmiyor.
Bazen pek bir manasız harfler yan yana gelse de olsun
Benim gözümde defterle kalem ihtiyarla intihar gibidir Ahmet bey
Sana bey daha çok yakışır abi
Doktor ne zaman gelecek yanıma bey abi?
Söyler misin bana artık soru sormasın, ben gideceğim buradan
Bir ben gideceğim bir de defterimle kalemim gidecek bu dünyadan.
Sonra vay efendim neden bunu bize yaptı demesinler
Birer türkü yaksınlar peşime, tulumba dağıtsınlar öbür koğuşa, duvarlara adımı yazsınlar
Türküyü ihtiyarlar söylesin
Tulumbayı doktorlar dağıtsın.
Sahi ben gidince sen ne yapacaksın Ahmet beyabi
Belki sana şiir yazarım öbür taraftan, defterim kalemim söyler sana beni.
Belki sen de benimle gelirsin, kimse gelmedi sen gelir misin?
Senin adın Ahmet sonuçta, gelir misin bilmem ama giden isimlerden değilsin, gitmezsin.
Yeter ki gitme, gelmesen de olur be abi.
İnsanın hasreti yorulur demiş miydim? Demediysem şimdi dedim,
Benim de öyle oldu işte abi
Doktor anlamaz bunu, sen beni anlarsın
Beş günlük dünyada bir sen anladın, diğerleri gitti.
Bu filenin telleri ne kadar ince
Doktor böyle ince değil Ahmet abi
Benim hayatım da çok ince işte bu file gibi
Haydi bana müsaade beyabi.
