Bulut oyununu bilir misiniz? Hani şu bulutları bir şeylere benzetmeye çalıştığımız oyun. Herhalde çocukken oynamayanınız yoktur. Hatta içimizde bu oyunu hala oynayanlarımız bile vardır kim bilir?
Ne de güzel bir oyundur. İnsan, hayallerinden müteşekkil bir dünya yaratır kendine, hem de gökyüzünde. Yaşamak dediğimiz yerin en nihayetsiz yerinde.Zira çocuk hayallerinin sonsuzluğuna da en çok burası yaraşır bence. Zaten çocuk olmak insandan çok hayal demek değil de ne ki?
Nasıl mı oynanır? Hani hala ‘bilmiyoruz’ diyenleriniz varsa ya da olur da hiç çocuk olmamışlarımız… Veya çocukken yetişkin bırakıldıklarımız. İşte ne bileyim ,bir gökyüzü bulamamışlarımız,bulup da bakmayı akıl edememişlerimiz varsa. Onlar için anlatayım. Önce, daha önce de bahsettiğim o engin gökyüzünden gerekiyor. Birinci malzememiz. Bulabilirseniz mevsimlerden bahar hiç de fena olmaz. Ardından azıcık rüzgar. Öyle çok değil. Kararında. Hafif hafif esecek kadar. Sonra gelelim asıl malzememize. Beyaz beyaz ,pamuk pamuk bulutlar. Hiç el değmemiş gibi temiz. İncitilmeyecek kadar masum.Her bakışımızda bakir. Ve hayallerimizin ellerinden tutacak kadar şefkat dolu. Bulutlar… Ve unutmadan elzem olan son şey. Tabi ki hayal gücü. Bastırılmamış. Oraya buraya yönlendirilmemiş. Ötelenmemiş. Yok sayılmamış. Aşağılanmamış. Bulutlar kadar naif hayallerimiz. Şart bu oyun için.
Evet. Gökyüzünü izlemeye, bulutlara anlamından çok daha fazlasını yüklemeye hazırsanız başlayabilirsiniz bulut oyununa. Onları neye benzeteceğiniz tamamen size kalmış artık. Kimseye anlatmak zorunda da değilsiniz hani. İçinizden ne geçiyorsa, hayalleriniz sizi nereye dek sürüklüyorsa oraya dek devam edebilirsiniz onlarla. Hatta bazen gökyüzüne yanlarına bile çıkabilirsiniz. Dedim ya, güzel oyundur bulut oyunu.
Şimdi eğer hala içinizde çocuk olacak kadar cesaretini kalmışsa ve hala diriyse umutlarınız… Sesime kulak verin. Açın pencereyi şöyle. Derin bir nefes alın önce. Sonrasını içinizdeki çocuğa bırakın. Bir parça mutluluk herkese iyi gelecek, inanın .
